കവിതകൾ

sivana

വെളിവ്‌

നീ മൗനത്തെ മുട്ടി വിളി­ക്കു­ന്നത്‌
ഞാന­റി­യുന്നു
ഏകാ­ന്ത­ത­യുടെ തെരു­വിൽ
ഒരു കാലൊ­ച്ചയ്ക്ക്‌ കാതോർക്കു­ന്നതും
നെഞ്ചിൽ ആലി­പ്പ­ഴ­മു­തി­രു­മ്പോഴും
കാത്തി­രു­ന്ന­വൾ നീ
നീ വിലാ­പ­ങ്ങൾ നിലച്ച
മര­ണ­വീട്‌
ആളൊ­ഴിഞ്ഞ ഒര­റ­വു­ശാ­ല­യി­ലേക്ക്‌
പോകുന്നു ഞാൻ
കാതിൽ കത്തി­രാ­കുന്ന സംഗീതം
ഇന്നും ശ്മശാ­ന­ത്തി­ല­ല­ഞ്ഞു­തി­രി­യുന്ന
ഒരു വൃദ്ധയെ ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടു


ദൈവ­രാജ്യം

പുരോ­ഹി­ത­ന­ര­മ­ന­യിലും
ക്രിസ്ത്യാനി കുടി­ലിലും
പാവം ക്രിസ്തുവോ
ചോര വാർന്ന്‌ കുരി­ശ്ശിലും!


കണ്ണീ­രിൽ നനഞ്ഞ രൂപകം
കണ്ണീ­രിൽ കുതിർന്ന
പുഞ്ചി­രി­യു­മായി
ഒരു­വൾ തന്റെ പുരു­ഷനെ
യാത്ര­യാ­ക്കുന്നു
കണ്ണീരു കുടിച്ചു
വളർന്ന പെണ്ണ്‌
ഒരു മദ്യ­പന്റെ
മണി­യ­റ­യി­ലേക്ക്‌
പ്രവേ­ശി­ക്കുന്നു
മഴ­നി­ലച്ച രാത്രി­യിൽ
ഒരു വിധവ
തന്റെ­യോർമ്മ­കളെ
കണ്ണീ­രു­കൊണ്ട്‌
കഴു­കുന്നു
വായി­ച്ചു­തീർന്ന
കത്തി­ലേക്ക്‌
ഒരു കണ്ണീനീർത്തുള്ളി
മുറിഞ്ഞു വീഴുന്നു
എന്തി­നെ­ന്നി­ല്ലാതെ
കര­യു­ന്ന­വ­രെ­യോർത്ത്‌
കര­യു­ന്ന­വനെ
നിങ്ങ­ളെന്ത്‌ പേരിട്ട്‌
വിളിക്കും !?


മറ
നിന്റെ അടി­വസ്ത്രം പോലെ­യാ­ണെന്റെ
മുഖം­മൂടി
അതൊ­രാ­വ­ശ്യം­പോലെ
അനാ­വ­ശ്യ­വു­മാ­ണ്‌.